SAGA félagsins
Iðntæknifélag Íslands, eins og við þekkjum það í dag, var stofnað 15. mars árið 1980, en nafni þess var svo breytt í Iðnfræðingafélag Íslands 18. október það sama ár.
Þegar félagið hafði verið stofnað var strax farið að vinna að því að fá viðurkenningu löggjafarvaldsins og þannig fá lögverndun á starfsheitið.
Forsaga
Í byrjun má til gamans geta að titillinn Iðnfræðingur var ekki fundinn upp þegar Iðnfræðingafélagið var stofnað. Hér var um endurnýttan titil að ræða og til fróðleiks má segja frá því að Iðnfræðingafélag Íslands var fyrst stofnað 4. apríl árið 1950 af hópi manna sem hafði fengið svokölluð Iðnfræðingaréttindi samkvæmt lögum frá 1937 um rétt til að kalla sig verkfræðing, húsameistara og iðnfræðing. Þarna undir voru menn með mismunandi starfsheiti svo sem vélfræði, raffræði, byggingarfræði, flugfræði o.s.frv. Þetta félag breyttist svo í Tæknifræðingafélag Íslands árið 1960 eftir mikla baráttu tæknifræðinga, við verkfræðinga um að fá að titla sig „ingeniör“ eins og tíðkaðist um þá sem útskrifuðust úr sama námi úr skólum á norðurlöndum, en fram að 1960 voru tæknifræðingar því kallaðir Iðnfræðingar.
Eftir að Tæknifræðingar fengu þennan „Ingeniör“ rétt, rofnaði sú hefð að þeir væru iðnaðarmenn með auka háskóla menntun og ákveðið tómarúm myndaðist þar sem slitnaði á milli iðnaðarmanna og verk- og Tæknifræðinga. Í því tómarúmi varð til nýr skóli, Tækniskóli Íslands sem var stofnaður árið 1964 og með tilvist hans átti að brúa bilið á milli iðnmenntunar og háskólanáms. Fljótlega hófs kennsla í „iðnfræði“ eða iðntækna nám sem það hét þá, við skólann og fyrsti árgangur útskrifaðist frá Tækniskóla Íslands árið 1971, en þá útskrifuðust sjö „iðnfræðingar“. Á þeim tíma voru þeir þó ekki kallaðir iðnfræðingar, heldur fengu þeir titilinn „tæknar“ með forskeyti sem skírskotaði til starfssviðs, eða raftæknir, véltæknir og byggingatæknir. Tæknar urðu svo að Iðnfræðingum og iðntæknanám að Iðnfræðinámi árið 1980. Árið 2002 var Tækniskóli Íslands færður upp á háskólastig og tók þá upp nafnið Tækniháskóli Íslands. Iðnfræðin komst þannig formlega upp á háskólastig.
Iðnfræðin var frá byrjun kennd í hefðbundnu dagnámi og var svo alveg fram til ársins 2004, þegar Iðnfræði varð fyrst valkostur í fjarnámi, en færðist síðan fljótlega alveg yfir í fjarnám. Árið 2005 sameinuðust svo Tækniháskóli Íslands og Háskólinn í Reykjavík undir nafninu Háskólinn í Reykjavík. HR hefur hefur allar götur síðan kennt iðnfræði sem fjarnám.
Iðnfræðingafélagið
Iðntæknifélag Íslands, eins og við þekkjum það í dag, var stofnað 15. mars árið 1980, en nafni þess var svo breytt í Iðnfræðingafélag Íslands 18. október það sama ár.
Það var þá orðið nokkuð aðkallandi að stofa slíkt félag, þar sem, eins og áður frá greinir, þó nokkur hópur hafði þá þegar stundað framhaldsnám að iðnnámi loknu við Tækniskóla Íslands og útskrifast sem „tæknar“
Ljóst þótti, við stofnun félagsins 1980, að efla þyrfti þekkingu út á við, á starfsstéttinni og þegar félagið hafði verið stofnað, var strax farið að vinna að því að fá viðurkenningu löggjafarvaldsins og þannig fá lögverndun á starfsheitið.
Eins og fyrr segir var útskriftar titillinn „tæknir“ en ekki var hægt að velja þann titil einan og sér og setja svo forskeyti starfssviðs fyrir framan þar sem fyrir voru margar aðrar starfsstéttir sem notuðu tæknir í sínu starfsheiti svo sem meinatæknar, lyftæknar, söngtæknar, sorptæknar og svo framvegis.
Þar af leiðandi var farin sú leið að finna alveg nýjan starfstitil og fyrir valinu varð Iðnfræðingur, sem skírskotar til starfsstétta eins og verkfræðingur og tæknifræðingur.
Iðnfræðingur þótti einnig lýsa betur að um iðnaðar menn með framhaldsmenntun væri að ræða og þannig væri þetta stétt manna sem brúar bilið milli iðnaðarmanna og verk- og tæknifræðinga eins og Iðnfræðingar fyrri tíma áttu að gera.
Þannig var á félagsfundi þann 18. október 1980 samþykkt að fella niður „tæknir“ titilinn og taka upp heitið Iðnfræðingur. Í framhaldi af því var róið markvisst að því að fá lögverndun á hið nýja starfsheiti.
Frá Alþingi var svo samþykkt, þann 30. apríl 1982, stjórnarfrumvarp þar sem fjallað var um starfsheitið iðnfræðingur og var sú stétt þar skilgreind og lögverndun starfstitils tryggð.
Síðan þá hefur svo starfsemi Iðnfræðingafélags íslands snúist um að vera ráðuneyti til umsagnar um þær umsóknir sem berast þangað inn, til að fá að bera titilinn Iðnfræðingur. Ef ekki er félag, þá mun ráðuneytið ekki lögvernda starfsheitið.
Tilgangur félagsins er því fyrst og fremst að tryggja þessa lögverndun, en einnig hefur stjórn félagsins unnið að því að vakta og verja réttindi sinna félagsmanna.
Tilgangur félagsins er fyrst og fremst að tryggja þessa lögverndun, en einnig hefur stjórn félagsins unnið að því að vakta og verja réttindi sinna félagsmanna.